1 Ocak 2014 Çarşamba
Öfke
Bazen etrafımdaki onlarca insan arasında haykırmak isterim öfkemi doya doya,kendime bir dur demenin bir yolunu bulmam için bir nedene ihtiyacım var,ben susmayı da tercih ettim bunca yıl,gönlümde bir ateş varmış bunca zaman ama hep su serpmişim o ateşe.Fazla konuşmak bazen tutukluk yapıyor benim düşünce haznemde yazmaksa başlı başına bir keyif.Aklımın ucunda ki kelimeleri özgürce haykırmak istemiştim ama hiç yapamadığım için hep yazmayı seçtim ben,susmak hep ilaçtı benim ağızım için.Şimdi susmakla ilgili bir problemim yok artık doya oya haykırmalıyım öfkemi,konuşmalıyım insalarla,yada insan sandığım her canlı varlıkla,zindanlarda hapsolmuş benim benliğim,çelikten zincirlerle bağlıymışım bunca zaman,dünyanın dışında bir gezegende yaşamış kelimelerim,hep engelleyen bir virüs varmış benim kelime haznemi meğer.Bir senet imzalanmış benim hayatım için benim adıma imzamı kullanmışlar belki bir an için.Şimdi susmak yakışır bizim gibi kalbindekini kelimelere dökemeyen,sadece yazabilenler için...
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
-
Kalbim sıkışık bu koca evrende,içimde tutamadım artık, yazmak istediğim için doldurdum keselere mürekkepleri,durmadan yazmak için çabaladım....
-
Hala ne olduğunu bilmediğim bir sıkıntı var içimde,nasıl geçer ne zaman geçer bilmiyorum,ama ruhum sanki bir mengeneye tutturulmuş gibi sıkı... -
bazen sana bakar gözlerim bazende uzun bir yolda durmakta olan ağaca,ikinizin arasında ki tek fark o senden daha yeşil ve canlı çok konuşmuy...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder