Ben ahmet,kimsenin kale almadığı,kimsenin adam yerine koymadığı,küçük yüreğiyle büyük bir sevgiyi taşıyan,uşaklı ahmet.Bazen fazla inatçı bazen fazla saf.hani olurda bir gün beni anlayan olursa diye dolduruyorum bu satırları.benim hikayem daha 5 yaşında başlamış aslında...
ben 5 yaşında gelmişim uşağa,bu şirin şehir bana gölge olmuş,arkamda bir muhafız gibi durmuştu.belki benim çektiklerimi kimse bilmez ama ben birazda olsa anlatmaya çaılışacağım.babamı,anneannemi,büyük dedemi,aynı yıl içinde kaybettim,ben üzülmedim kimse üzülmezdi çünkü herkez çökerdi...BEN KENDİMLE BAŞ ETMEYİ DAHA YENİ YENİ ÖĞRENİYORUM. YENİ BAŞLAYANLARA BAŞARILAR DİLİYORUM...
