Yazarken aklama geldi ilk göz göze gelişimiz,kafam da silmiştim halbuki onunla olan hatıraları ama o anı silinmemiş hard diskten anlaşılan,biraz üstüne gittim anının,hatırladıkça anladım ki hatırladıkça dahada acım depreşiyor sonra geçiyordu fakat geçesi ye kadar bedenim her zerresinde acı hissediyordu,hakkım yoktu bunu kendime yapmaya,hakkım yoktu çevremdekilere acımı yaşatmaya,şimdi mutluyum,çünkü sildim her acının hatırasını,şimdi nemi yapacağım,oturup bir müzik açıp,şiir yazacağım,hayatta hep yapmak istediklerimi yapıp anı yaşayacağım,ağlayacağım da ama belli zamanlarda sevinçten ağlayacağım,mutluluk bana ağır gelecek ve ben ağlayacağım,bir şiir sıkıştıracağım yırtık bir sayfaya,sonra komedi filmleri izleyip güleceğim,ne biliyim hayatın bana yaşattıklarını şimdi gülerek geri alacağım,madem ben üzüldüm hep,artık bunları düşünüp düşünüp güleceğim,hayatın tam tersine güleceğim.Belki bu yazıyı yazarken bile ağlıyor olabilirim fakat ağlamazsam nasıl içimi dökerim ki,neyse oldu bitti artık bundan sonra önüme bakacağım ben artık hep gülecek ve eğleneceğim...
Geriye bir soru kalıyor,bundan sonraki bir ilişkiye nasıl başlayacağım,beni sevecek birini bulabilir miyim,yoksa gene bir acı dahamı yaşarım bilmiyorum,bilmekte istemiyorum,elbet birisi çıkar karşıma,Şimdi nasıl başlamalı yeni hayata ?
