Tam gittiğin yerdeyim şu an,düşünüyorum büyün anıları ve beraber geçirdiğimiz hatıraları,ne günlerdi diye sitem ederken rüzgara birkaç göz yaşı bırakıyorum son oturduğumuz banka,ağır adımlarla şehrin diğer yakası ve güneşten kaçmak için kullandığımız ilk bez parçası,bir kaç adımdan sonra bir tahta kırığı ardından garip bir kaya üzerinde esrarengiz bir yazı.
Tam bittiği yerdeyim şu an,bir hayatın,bir masalın,bir bir yaşadığımız bütün şeylerin son bulduğu yerdeyim şimdi,kurumuş gül yaprakları bir şeyleri saklıyor gözümün ucunda,küçük bir çoçuğun kahkaları ve bir annenin yavrum değişi geliyor kulaklarıma,ellerinden tutup işl defa korkmadan yürüdüğümüz yerdeyim şimdi,anıların ilk depreştiği yer burası,galiba şimdide ilk kavga ettiğimiz yerdeyim,tamda denizin kıyısı.
Tam sildiğim yerdeyim şimdi,buaraya gelince seninle ilgili herşey kayboluyor zihnimde,oturup düşünüyorum neden burdayım diye ama cevap veremiyorum,hiç bir ayrılığı kabullenemeyen ben nasıl oluyorda seni hiç gelmemişsin gibi bir anda silebiliyorum,bu çelişki ile oyalanırken beynim ben seni yeniden hatırladığımız yere geldim şimdi birşeyler oluşuyor kafamda sanki hayal meyal gözlerin aklımda..
Ve şimdi kumral saçlı kızın yanındayım,sanki yıllardır içimde tuttuğum herşeyi yavaş yavaş aktarıyorum kumral saçlı kıza,bir sabır taşı misali dinliyor beni,birkaç sohbetle eşlik ediyor bütün acılarıma,ben şu an senin olmadığın heryerde dopduluyum,bütün senli anılar teker teker siliniyor,bu son hatırlayışım mı acaba seni ?
Tamam artık kararımı verdim,bu hayat makbul bana,artık bir dünya oluşturabilirim kendi makbul hayatımda,kaçmadan koşmadan ve bir sürü dert ile uğraşmadan kurtulabilirim bütün hınçlı sorulardan,ben artık yerleşiyorum buraya çünkü bu hayat makbul...
