Masum Kedi

Hava soğuktu,masum kedi sokağın köşesindeki karton kutuda kıvrılmış uyumaya çalışıyordu,karnı yarı aç yarı toktu,fakat soğuk küçük bedenine ve mavi gözlerine yansıyordu,ilk defa terkedilmenin acısını yaşıyordu,güneş daha yeni yeni doğmaya başlıyordu,kedi kıvrıldığı yerden kalktı ve sokağın öbür ucundaki çöp konteynırına girdi,bir kaç parça yiyecek buldu ve afiyetle indirdi fakat içinde bir boşluk vardıki anlatmaya gücü yetmiyordu,sabahın erken saatlerine doğru artık yalnızlığı dahada iyi anlıyordu çünkü her sabah onunla buluşup deniz kenarındaki martıları seyrediyorlar onların şarkılarına eşlik ediyorlardı,ama ne olmuştuda bu hırçın kedi bir anda masumlaşmıştı?Kim işemişti bu vahşi cinayeti?Hangi yürek bu kediyi yalnızlığa mahkum etmeyi kaldırırdı?Peki şimdi ne yapacaktı bu masum kedi?

Gün ilerledikçe masum kedi yalnızlığını bir an dindirmek istedi ve ilk defa karşılaştıkları yere gitti,gözlerinden bir kaç damla yaş süzülmüştü,bütün benliğini unutup anılara daldı,hatırladıkça kalbindeki boşluk dahada büyüyor ve dolmayacak hale geliyordu,artık bitmeliydi bu yüzleşmeliydi gerçeklerle,ve onu görmeye gitti,karşıdan belirgin bir yüz olmasada kalbi onun olduğunu söylüyordu fakat ters giden bir şey vardı yanındaki kimdi?Bir başkasıyla oturmuş bakışıyordu kalbinin içindeki boşluğu oluşturan kişi,peki ne yapmalıydı şimdi karşılarına çıkıp iki çift sözmü söylemeli yoksa onun mutluluğunu bozmamak için gerimi dönmeliydi?İkiside değildi yüksekçe bir binanın tepesine çıkıp bedenini maddenin kucağına bıraktı,rüzgar tenine değdikçe garip ruhu dahada şairleşiyordu,kim bilirdiki onunda diğer şairler gibi sonradan kıymet bileceği aşağı düşerken bütün hayatı film şeriti gibi gözlerinin önüne geldi,son şiirini yadı kafasından ve rüzgara okudu,rüzgar hemen yaydı dünyaya o artık yoktu,bedeni yerin bir parçası olmuş ruhuysa garip bir şiirde yaşamaya devam edecekti...

Masum Kedi

Akşamın kör saatleriydi,hava soğuktu
Gözlerinden akan göz yaşları yanağında kurumuştu
Rüzgar onun şiirini dağıtırken
o çoktan yok olmuştu...