Kalmak lazım bu yaşta

Küçüklüğümüzü düşündüm de ne günlerdi be özgürlüğümün en doruğuydu bence çünkü hiç bir şeyi tam anlamıyla bilmiyordum sonra oyun denilen mükemmel ve çılgın şey hayatımın her karesinde vardı sonra bayramlarda para alırdık ne biliyim her kez başka bir gözle bakardı bana her şey benim içindi sanki hele o mahallede akşamları oynanan saklambaç,tadı hiç bir yerde yoktu nasılda güzeldi o günler,istediğimiz çoğu şey olurdu bir anda,ne istersek bize verirlerdi her zaman bir tölerans vardı o yaşımıza,bide sevimliydik biraz ablalar bizi öper ve severlerdi,sonra bir anda büyüdük ve her şey bir anda netleşti gözlerimizin önünde alınması gereken sorumluluklar  omzumuza bir yük gibi bindi hayat dahada sıkıcı ve sıradan olmaya başladı,hayat bu sefer çocuklaşıp oyunlar oynamaya başladı bana şimdi içimden diyorum da keşke hep o yaşta kalsam...