O AĞAÇ

bazen sana bakar gözlerim bazende uzun bir yolda durmakta olan ağaca,ikinizin arasında ki tek fark o senden daha yeşil ve canlı çok konuşmuyor,yalan söylemiyor,aldatmıyor en önemlisi de senin gibi hep ihanet etmiyor bana.O ağaç tam 13 yıldır dikili gönlümdeki tarlada sen onunla geldin benim ıssız dünyama onunla büyüdün filizlendin,daha bir fidanken tanıştın onunla o daha ilk uzayışını kutlarken sen onun kalbinde taht kurdun oda senin sevginle platonik bir şekilde büyüdü sen ona yüz verip suladın oda sevildiğini sandı ve dahada büyüdü sen ona yaslanınca oda bazen utancından sarı sarı döktü yapraklarını sen ona ümit verdin oda dayanamadı en sonunda dile geldi açtı bütün düşüncelerini,sen kabul etmedin ilk önce ama daha sonra bir pamuk gibi yumuşadın 5 aylık maratonda beraber koştun acımasız hayatın yollarında ama öyle bir şey yaptın ki o ağaca bir anda soluverdi yaprakları acı ve ızdırabla çürüdü,kökleri zamanla bıraktı toprağı sonra devrildi bir an garip garip baktı yan bir şekilde gittiğin yola belki gelirsinde bir anda canlanırım diye fakat öyle bir şey gördü ki artık toprağa yalvardı ne olur al beni de evine diye ve kayboldu sensizlikte benim gönlümde....