ANLATMAK

SENİ anlatmak için yazacağım bu günde ama nasıl yapabilirim bilmiyorum çünkü seni anlatınca güneç cümlelerimi kıskanıyor ve arkamdan binlerce zararlı ışınını sana doğrultuyor fakat bulutlar seni korurmuşcasına engel oluyor,sonra bir gülümseme görüyor sevgiye aç gözler sen gülüyorsun sonra ay gülüyor,toprak gülüyor,ağaç gülüyor,dağ gülüyor,yağmur ve karda şarkı söylüyor neşeli neşeli bense o sırada seni kilo metrelerce uzaklardan izlemekteyim daha sonra susuyor her kalp ve zaman akmaya başlıyor ben yine seni izliyorum saniyeler,dakikalar,saatler,günler,aylar,yıllar ve asırlar geçiyor seni izlerken ama ben sadece bir dakika gibi of çekiyorum derinden sonra kendime bir söz daha veriyorum ve kapatıyorum sana olan her defteri sen arkanı dönüm salına salına gidiyorsun karanlığa doğru ve bir anda uyanıyorum sensizliğe yeniden,yeniden,yeniden kapatıyorum gözlerimi fakat seni göremiyorum ve bir anda her yer ışıkla kaplanıp kör oluyor gözlerim zamandan bir fısıltı,artık vade doldu hesap günü geldi...Şaşkınlığımı daha üstümden atamadan bir kişi geliyor o ışıktan sorgular ardı ardına hızlanırken bir soruda duruyor ''ne kadar sevdin'' konuşmak istiyorum kelime haznem hayallere bile sığdıramıyor defterleri gösteriyorum inanmıyor kelimelere,kitapları gösteriyorum inanmıyor kafiyelere sonra dağlar bayırlar uzayıp gidiyor en sonunda kalbimi gösteriyorum biraz düşünüyor ve anladım dön sevdiğine...