Bu ilk dönmeyiş

Bu ilk tebessüm senden bana,sonlarında ilkleri var derlerdi inanmazdım ama senden sonra herşeyin bir ilki olduğuna inandım,Ne mazlum nede bir zalim bu sözler sadece garip bir yalvarış beni ben yapan herşeye,kaybolmuş bir kağıt parçası gibi deli gibi aranıyorum bu garip rüzgarı.

Yorgunluktan olsa gerek sadece bir adım atabildim ömrüm boyunca,sadece çok az bir mesafe katetti hayallerim,onca hikaye yazmışken hayatım sen hala bir masaldan iberetsin kalbimde,yoksalarla geçen ömrüm sonunda gene yok olan hayallere ev sahipliği yapıyor.

Dedim ya son verilmiş bir hayatın ilk filizleri sende hala,hep dönerdi bumerang misali sözlerim ama bu sefer bu ilk dönmeyiş.
Nem vurmuş bir yaprağın son demlerini taşıyor kağıtlarım,kalemler hala bir siyah ton yakalama peşinde,son bir şiir bu yazdıklarım,son bir haykırıştan kalan ilk kayboluş,geri dönen bütün umutlara inat dolduruyorum bu kitapları.

Dünden bu güne ne bir gülümseme nede bir ağlama kaldı fakat sen hala bir ağaç kökünde bir damla yağmur olmayı istiyorsun bense o ağaç etrafında bir solucan misali senden faydalanıyorum kaçamak bir aşk yani bu benimkisi.
Ulaşamadıklarım ve kaybettiklerim geriletti bu hayalleri,bir yol üstündeki küçük bir çakıl taşı gibi bütün umutlarım,ilerlerken hayat yolunda göremiyorum olmayan umutlarımı,fakat sen gene son sürat ilerliyorsun rüzgarla,sen gittiğinden beri bekliyorum pencere kenarında hani olurda rüzgar taşırsa kokunu diye ama bu senden bana ilk dönmeyiş.

Yaz saatleri gibi geç geliyor bütün haberler,bir kış gibide soğuk hepsi,ilk baharın yeşilliği yok zarflarda sadece sonbaharın bütün kasveti hakim bütün satırlara,bu hayatın da son devresi bu bir günlük ömrü kalmış hayat denen kelebeğin,bir cümlelik savunma hayata karşı sadece küçük bir gülümseme.

Kısaca hep giderdin uzaklara öyle yada böyle dönerdin benim gönlüme fakat bu ilk dönmeyişin en güzel rüyama...